Steeds meer Russen diepgelovig

Volgens een pas gehouden rondvraag is 42% van de Russen diep religieus, 33% gewoon religieus en 20% weinig of niet religieus. 16% bidt dagelijks meer dan één keer. 71% van de ondervraagden beschouwt zichzelf als Russisch-orthodox. In 2004 bedroeg dat aantal slechts 60% en in 2007 69%. 5% noemt zich moslim, 1% katholiek, 5% atheïst en 15% is gelovig zonder lid te zijn van een godsdienst. Generaal Lebed (vermoord door maffia) zei ooit : “Rusland kan niet groot zijn als het spiritueel niet groot is”. Hij heeft gelijk ! Het zijn de internationale bankiers die willen dat we in niets geloven behalve het materiële. Zijzelf zijn specialisten in het occulte.

Poetin op 8 mei premier van Rusland

  Vladimir Poetin zal één dag na zijn afscheid als president van Rusland, op 8 mei 2008, door de Doema verkozen worden tot nieuwe premier. Dat heeft Doemavoorzitter Boris Gryslov gezegd. De grondwet schrijft voor dat Poetin na twee ambtstermijnen als president aftreedt. De Russische media speculeren ook over de vraag of Poetin als premier ook het voorzitterschap van zijn partij Verenigd Rusland op zich zal nemen. Bij de verkiezingen van december 2007 was Poetin de topman van Verenigd Rusland, maar daarvoor was hij partijloos.Volgens Gryslov komt de Doema op 8 mei bijeen voor een bijzondere zitting om een opvolger te kiezen voor huidig premier Viktor Subkov. Poetin wil als premier een volledig nieuw kabinet. Verenigd Rusland heeft in de Doema een tweederdemeerderheid. Het is dus zeker dat Poetin verkozen wordt. 

Russische economie explodeert

Ook dit jaar is er weer een grote trek van westers kapitaal naar opkomende markten zoals Rusland. Hoe houden Nederlandse ondernemers daar het hoofd boven water? 

 

‘Het draait hier om olie en gas. Als de prijzen daarvan snel dalen, gaat het de verkeerde kant op met Rusland. Niet voor niets discussieert de Russische overheid nu druk over de afhankelijkheid van deze grondstoffen. Die wil daar zo snel mogelijk vanaf en een bredere basis bouwen voor de welvaart. ’

 

Het is pas vijf jaar geleden dat Philippe van Woerkom (30) voor het eerst in Moskou kwam. Hij was ‘zo groen als gras’, zegt hij zelf. Inmiddels geeft hij leiding aan het Russische hoofdkantoor van familiebedrijf Intermarc, dat hij samen met zijn vader en broer bestiert.

‘We handelen vanuit Rotterdam in chemische stoffen, grondstoffen voor ondermeer de verf-, rubber- en medicijnenindustrie.’ Intermarc koopt deze stoffen vooral in Rusland bij grote chemische fabrieken. Alles gaat in grote tanks per trein naar de boot in Finland. Daarvandaan gaat het verder naar Europa en China waar grondstoffen in kleinere hoeveelheden worden doorverkocht aan klanten als Bayer, Basf, Akzo Nobel en DSM. ‘Bij DSM worden de grondstoffen die wij leveren, gebruikt voor medicijnen. Maar we verkopen ook aan Coca Cola, dat de door ons geleverde chemische stoffen gebruikt in plastic flessen.’

 

Als 25-jarig Nederlands ‘groentje’ mengde Van Woerkom zich vijf jaar geleden in de – volgens de cliche’s – door boeven gedomineerde Russische miljoenenhandel in grondstoffen. ‘De cliche’s over Rusland zijn onjuist’, beweert Van Woerkom. ‘Niet iedereen loopt hier met een fles wodka aan zijn mond over straat, ik ben niet door de maffia afgeperst en de paspoorten van mijn personeel zijn nog nooit door de binnenlandse veiligheidsdienst ingenomen. Het enige cliche’ dat wel klopt, is dat van de ontelbare mooie vrouwen in Moskou. Daar verbaas ik me nog dagelijks over.’

 

Echte bacchanalen heeft Van Woerkom niet meegemaakt, maar zijn broer kwam na een handelsreis wel thuis met een mooi verhaal over Russische onderhandelingstechnieken. ‘Hij had eerst onderhandeld over de in te kopen chemische stoffen. Toen ze daaruit waren, ging hij met de directeuren van de fabriek lunchen en wodka drinken. Na de lunch zou er verder worden gepraat over de te leveren hoeveelheden. Die werden uiteindelijk bepaald aan de pooltafel: hoe beter hij speelde, des te meer hij meekreeg.’

In Moskou gaat het er heel anders aan toe. De jongere generatie die daar werkt bij multinationals drinkt liever bier dan wodka en bij zakelijke besprekingen komen slechts kopjes koffie op tafel. Maar ook in deze moderne miljoenenstad zijn de oude Sovjet-tradities nog niet helemaal verdwenen. ‘Ze zijn hier dol op formulieren en stempels. Als ik bij de Ikea – die overigens enorm is – iets wil kopen, krijg ik minimaal acht formulieren mee. Een paar van het kassameisje bij de betaling en van de magazijnmedewerker nog een paar en allemaal met de mooiste stempels. Ik heb op mijn bureau ook een stempel en stempelkussen staan. Ik bestempel alle bevestigingen die de deur uit gaan.’

De stijgende welvaart is in Moskou moeilijk te ontlopen. De net geopende showrooms van sportwagenmerken als Ferrari en Lamborghini hebben nergens zo’n goede start gehad als daar. ‘En iedereen loopt in de duurste kleding, liefst met grote merken erop. Of in jassen van dierenvellen. Greenpeace zou Moskou niet zo’n leuke stad vinden, vrees ik.’

Deze welvaartsexplosie kent ook nadelen. Van Woerkom zag de huur van zijn woning binnen vier jaar stijgen van 1.200 dollar tot 3.600 dollar. ‘Aan huurbescherming doen ze niet. Voor jou tien anderen.’

Een andere nadelige ontwikkeling is de toenemende invloed van de staat en van (semi-)staatsbedrijven op het bedrijfsleven. Zo is Poetins opvolger als president Dimitri Medvedev tegelijkertijd bestuursvoorzitter van olie- en gasbedrijf Gazprom, dat steeds meer Russische olie- en chemische bedrijven overneemt. ‘Gazprom heeft zoveel kennis en geld, dat kan zijn producten best zelf in Europa verkopen. Dat heeft ons niet nodig.’

Omdat Gazprom de handel in bulkproducten domineert, richt Intermarc zich daarom steeds meer op nichemarkten. ‘Er zijn hier voor ons genoeg kruimels die Gazprom laat liggen. Je moet misschien iets harder werken voor je geld, maar de winstmarges zijn daar ook naar.’

Politovskaja vermoord door Tsjetsjeen

De kritische Russisch-Amerikaans-joodse journaliste Anna Politkovskaja is volgens Russische media in 2006 door een 30-jarige Tsjetsjeen vermoord. Het populaire blad “Komsomolskaja Pravda” heeft de naam van de vermoedelijke moordenaar vrijgegeven. De verdachte zou de moord, die in opdracht werd uitgevoerd, gecoördineerd hebben.

 

Het Russische gerecht heeft in de moordzaak reeds tegen negen verdachten aanklachten ingediend. Eind augustus had procureur-generaal Yoeri Tsjaika de “opheldering van de moord” aangekondigd. Volgens hem zouden Tsjetsjenen en “staatsvijanden in het buitenland” de journaliste vermoord hebben.

 

Politkovskaja werd op 7 oktober 2006 doodgeschoten. Wie wind zaait, kan storm oogsten.

Cursus Russische cultuurgeschiedenis bij VU

 Voor de één is Rusland ver en gesloten, voor de ander ‘dichtbij’ en intrigerend. In ieder geval kent Rusland een rijke geschiedenis, zowel op het gebied van politiek, muziek als literatuur. De cursus die de Volksuniversiteit (VU) geeft vanaf dinsdag 1 april is een bijzondere ontdekkingstocht naar deze kant van Rusland.In deze cursus wordt kennis gemaakt met twee grootheden uit de Russische geschiedenis: Peter en Catharina de Grote. Daarbij wordt ook gekeken naar de steden die nauw aan hen verbonden zijn: Sint Petersburg en Moskou. In de laatste twee lessen komt de Russische literatuur van voor en na de Perestrojka aan bod. Besproken worden schrijvers als Poeskin, Tsjechov, Makanin en Oelitskaja.De cursus bestaat vier lessen van twee uur, die om 19.30 uur gegeven worden. Deelname kost 48 euro, plus 2,50 euro materiaalkosten voor de docent. De cursus vindt plaats in het gebouw van de Volksuniversiteit aan de Pollux 4.Voor meer informatie: http://www.vuveenendaal.nl, 0318-550970 of mail info@vuveenendaal.nl. Inschrijven kan via de website, of met het inschrijfformulier uit het programmaboek. 

Navo-chef: Georgië en Oekraïne worden lid – Omsingeling Rusland gaat door

Rusland kan de eventuele toetreding van Georgië en Oekraïne niet blokkeren. Dat heeft secretaris-generaal van de Navo en Bilderberger Jaap de Hoop Scheffer  gezegd. Rusland is terecht fel tegen Navo-lidmaatschap van de voormalige sovjetrepublieken. De Hoop Scheffer zei echter dat het wat hem betreft niet een kwestie is van òf de landen lid worden, maar wanneer.

 

 

 

De Amerikaanse president George Bush heeft gezegd zich hiervoor sterk te zullen maken, maar stuit op verzet van Duitsland en Frankrijk.

Bush kwam maandagavond aan in de Oekraïense hoofdstad Kiev. Enkele duizenden betogers hadden zich voor de Amerikaanse ambassade verzameld en schreeuwden leuzen als ‘Yankee go home’. Ook werden poppen die Bush moesten voorstellen in brand gestoken.

Een andere kwestie die op de top besproken moet worden, is het eventuele lidmaatschap van Macedonië. De Griekse regering is vastbesloten de toetreding van het land te blokkeren vanwege een conflict over de naam. 

De Hoop Scheffer zei maandag te hopen dat de Navo Macedonië op de top kan uitnodigen. Het is ook de bedoeling Kroatië en Albanië uit te nodigen. Toetreding van de drie balkanlanden zou de stabiliteit van de regio aanzienlijk vergroten, aldus de Navo-chef.

 

De omsingeling van Rusland gaat door. Begrijpelijk : Rusland is het enige land ter wereld dat de oppermacht van de internationale bankiers kan doorbreken. Niemand hoeft verbaasd te zijn indein Rusland ooit deze omsingeling (fysiek) doorbreekt.

Rusland-eiland in Zwarte Zee

Waar in Nederland ‘de Tulp’ lijkt afgedaan, krijgt Rusland wel een kunstmatig eiland in de Zwarte Zee, en wel in de vorm van de Russische Federatie. Witteveen+Bos maakt samen met een Russisch ontwerpbureau het ontwerp van zowel het eiland als een beschermende golfbreker.

 

Thomas van de Sandt

 

Technisch Weekblad

 

Ook de grote Nederlandse en Vlaamse baggeraars Van Oord, Boskalis, Dredging International en Jan de Nul zijn bij het project betrokken. Het zogenoemde Federation Island, dat een oppervlakte krijgt van ongeveer 250 hectare, komt voor de kust te liggen bij de plaats Sochi. Deze stad is in 2014 gastheer van de Olympische Winterspelen. Voor die tijd moet het eiland dan ook gereed zijn.

Het prestigieuze project doet denken aan de palmeilanden in Dubai. Deze vergelijking gaat echter wat betreft natuurlijke omstandigheden mank, vertelt ir. Henk Nieboer, directeur Buitenland van Witteveen+Bos. ‘Allereerst is niet zoveel zand beschikbaar voor het opspuiten van het eiland. Daarbij neemt in de Zwarte Zee de waterdiepte snel toe. Waar de golfbreker moet komen, ligt de bodem maar liefst op twintig meter diepte. Vanwege het relatief diepe water is ook de golfslag aanzienlijk en moet de golfbreker aan hoge eisen voldoen.’

Door deze nadelige omstandigheden zal Rusland diep in de buidel moeten tasten voor het Rusland-eiland. Witteveen+Bos was al eerder betrokken bij de conceptstudie naar de haalbaalheid van de landaanwinning. ‘Toen we de eerste grove berekeningen van de kosten presenteerden, hadden we er stiekem rekening mee gehouden dat het project daarmee van de baan was. Dat bleek niet zo te zijn. Voor Rusland lijkt vooral ook het prestige van het project zwaar mee te wegen’, aldus Nieboer.

Russische ruimtetuigen : Progress

Bron : Spacepage http://www.spacepage.be/content/view/2464/1/ 

De Russische Progress ruimtetuigen zijn onbemande bevoorradingscapsules die in de ruimte gebracht worden door middel van Russische Soyuz draagraketten en waarvan het ontwerp afgeleidt werd van dat van de Soyuz ruimtetuigen. Toen de Sovjet Unie begin de jaren 70 begon met zijn langdurige bemande ruimtemissies zocht men een manier om kosmonauten in de ruimte te bevoorraden aangezien deze maar een beperkte hoeveelheid cargo konden meenemen met de Soyuz ruimtecapsules. Zo ontwikkelde het ontwerpbureau TsKBEM een variant van de Soyuz capsule die zich kon koppelen aan de Salyut ruimtestations en aan boord kon vracht die noodzakelijk was voor de ruimtevaarders. Deze Progress bevoorradingsmodule bleek later van essentieel belang te zijn in het bemande Russische ruimteprogramma en is vandaag de dag een belangrijk onderdeel uit het International Space Station project doordat het dit ruimtestation drie tot vier maal per jaar voorziet van nieuwe levensmiddelen, brandstof en experimenten. 

 

 

De Progress M bevoorradingscapsule. 

 

Door de jaren heen werden verschillende varianten van de Progress bevoorradingscapsules ontwikkeld maar deze bestaan allemaal uit drie compartimenten waarvan een dient om cargo in onder te brengen, een ander om brandstof in op te slaan en een derde dient als technisch gedeelte waarin zich ondermeer de raketmotoren in bevinden. Aangezien de Progress ruimtetuigen onbemand zijn vergroot dit het laadvermogen doordat er ondermeer geen hitteschild of cockpit in onder gebracht werd. Deze extra cargoruimte is van zeer groot belang aangezien men heeft uitgerekend dat één kosmonaut in de ruimte dagelijks 30 kilogram aan levensmiddelen of goederen verbruikt. Elke Progress heeft een lengte van 7,2 meter, een diameter van 2,7 meter en kan tot zes maanden gekoppeld blijven aan een ruimtestation waarna het zich zal loskoppelen en integraal zal opbranden in de atmosfeer van de Aarde. Uniek aan deze Russische ruimtetuigen is dat deze volledig automatisch vliegen en kunnen koppelen aan het ISS ruimtestation of de vroegere Salyut en Mir ruimtestations maar indien nodig kan een kosmonaut een of de vluchtleiding de besturing manueel overnemen. Na het ongeval met het Amerikaanse ruimteveer Columbia in 2003 bleek de Progress van onschatbare waarde te zijn aangezien dit ruimtetuig toen nog het enige transportmiddel was waarmee men cargo en brandstof naar het ISS kon brengen. In de toekomst zal de Russische Progress bevoorradingsmodule vervangen worden door de Europese Automated Transfer Vehicle (ATV) die tot 7,5 ton aan cargo in de ruimte kan brengen maar Rusland werk ondertussen ook aan het ontwerp van een gloednieuw bevoorradingsmiddel dat de naam Parom kreeg en tot 15 ton naar het ruimtestation kan brengen.

 

 

 

Lancering van een Progress M bevoorradingscapsule door een Soyuz raket. 

 

De eerste generatie (1987 – 1990)

 

Het toenmalige Russische ontwerpbureau TsKBEM (nu RKK Energia) begon in 1973 met het ontwerp van de eerste generatie Progress bevoorradingsmodules waarna in februari 1974 dit ontwerp klaar was en een eerste Progress ruimtetuig in november van dat zelfde jaar gebouwd werd. Op 20 januari 1978 werd uiteindelijk de Progress 1 gelanceerd met een zelfde raket als waarmee men de bemande Soyuz ruimtecapsules in een baan om de Aarde brengt en deze koppelde zich probleemloos aan het Russische Salyut 6 ruimtestation. Deze eerste Progress ruimtetuigen hadden bij het lanceren een gewicht van 7,02 ton en hadden aan boord 2,3 ton cargo. In tegenstelling tot de hedendaagse Progress bevoorradingsmodules had deze eerste variant een lengte van 8 meter en beschikte deze niet over twee zonnepanelen. Er werden 42 van deze tuigen gebouwd en de laatste werd gelanceerd in mei 1990 waarna de Progress M het werk overnam. 

 

Progress M (1989 – heden)

 

De eerste nieuwe variant van de Progress bevoorradingsmodule kreeg de naam Progress M en de eerste 43 vluchten die men uitvoerde met deze tuigen stonden helemaal in het teken van het bevoorraden van het Mir ruimtestation. Dankzij deze vernieuwde versie kon men 100 kilogram meer naar het ruimtestation brengen en doordat de 7,2 meter lange Progress M nu twee zonnepanelen had kon deze tot 30 dagen autonoom in een baan om de Aarde verblijven. Aan boord van deze Progress M bevoorradingstuigen werd ook een Raduga terugkeercapsule in onder gebracht waarmee men tot 150 kilogram kan terugsturen naar de Aarde alvorens het tuig op het eind van zijn levensduur opbrandt in de atmosfeer. Bij het lanceren heeft de Progress M een gewicht van 7,13 ton en het compartiment waarin deze cargo wordt in onder gebracht heeft een volume van 7,6 kubieke meter. Vandaag de dag wordt de Progress M nog steeds ingezet en brengt deze cargo, brandstof en experimenten naar het ISS ruimtestation waar het zich koppelt aan het Russische segment. 

 

Progress M1 (2000 – heden)

 

Rusland ontwikkelde de Progress M1 om meer brandstof naar een ruimtestation te brengen. In totaal kan de Progress M1 1,9 ton aan brandstof meenemen maar hierdoor is het laadvermogen van de traditionele cargo minder. In 2000 werd de eerste Progress M1 gelanceerd en tot op heden (2008) werden al 11 van deze bevoorradingscapsules in de ruimte gebracht.

 

Progress M2

 

De Progress M2 bevoorradingscapsule werd ontworpen om het Russische Mir 2 ruimtestation te bevoorraden maar wegens financiële problemen werden deze plannen nooit in de praktijk omgezet. Deze variant had normaal moeten gelanceerd worden door middel van een Zenit raket en zou een langere service module gehad hebben.